Tuesday, February 17, 2009

ဦးေအးေမာင္၊ဗုဒၶႏွင္. ဗုဒၶဝါဒ၊ အခန္း(၄)၊ (ဂ) ဗုဒၶ၏ဆံုးမနည္း

(ဂ)ဗုဒၶ၏ဆံုးမနည္း

    ဗုဒၶသည္ အိႏိၵယၿပည္ မဇၩိမေဒသ၌ ၄၅ ႏွစ္တိုင္တိုင္ တရားေဟာေၿပာခဲ.ရာ အထူးေအာင္ၿမင္ေၾကာင္း ယံုမွားဖြယ္မရွိေခ်။ ၿဗာဟၼာဏ၊ မင္းမွႈးမတ္၊ သူေဌးသူၾကြယ္ မွစ၍ ဆတၱာသည္၊ ဆင္းရဲသား၊ အလုပ္သမားအထိ လူတန္းစားအမ်ိဳးမ်ိဳးသည္ ဗုဒၶတရားကို ႏွစ္သက္ၾက၏။ ဗုဒၶ၏ တရားကို တစ္ၾကိမ္ၾကားနာကာမ်ွၿဖင္. ဗုဒၶ၏ တပည္.အၿဖစ္ခံယူေသာသူတို.မွာ မနည္းလွေခ်။ ဗုဒၶ၏ထူးၿခားေသာေအာင္ၿမင္မႈသည္ ထိုအခါက မဇၩိမေဒသ၌ ၿဗာဟၼဏဝါဒ တန္ခိုးမၾကီးေသးၿခင္း၊ လူတို.အသိဥာဏ္ရင္.က်က္၍ ဘာသာေရးအေတြးအေခၚမ်ား ေၿပာင္းလဲလႈပ္ရွားေနၿခင္း၊ ဗုဒၶ၏ ဥပဓိရုပ္ႏွင္. သီလသမာဓိ ဂုဏ္ကို ၾကည္ညိဳၾကၿခင္း စသည္တို.ေၾကာင္. ၿဖစ္၏။ ထိုအခ်က္မ်ားႏွင္. ထပ္တူအေရးပါေသာ အခ်က္တစ္ရပ္မွာ ဗုဒၶ၏ ေဟာေၿပာဆံုးမနည္းၿဖစ္၏။ သို.ၿဖင္.နိဂ႑တစ္ဦးက ဗုဒၶသည္ သူတစ္ပါးကုိ မိမိဘက္ပါေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏုိင္ေသာ ဥာဏ္ပညာ ၾကြယ္ဝသည္ဟု ဆို၏။

    ဗုဒၶသည္ ဘီစီ ၆ ရာစုေခတ္ မတိုင္မီက လူမ်ားလက္ခံယံုၾကည္ၿပီးၿဖစ္ေသာ ဘဝသံသရာ၊ ကံတရား၊ အနိစၥဒုကၡတရား စသည္မ်ားႏွင္. လူမ်ားနားလည္ၿပီးၿဖစ္ေသာ ေဝါဟာရစကားမ်ားကို အေၿခၿပဳ၍ ေဟာေၿပာ၏။ သုိ.ရာတြင္ ထိုေရွးဝါဒမ်ား၊ စကားမ်ားသည္ ဗုဒၶေဒသနာ၌ အနက္အဓိပၸယ္ ေၿပာင္းလဲလာ၏။ ဗုဒၶလက္ခံေသာ ဘဝသံသရာ သည္ ေရွးၿဗာဟၼဏတို.၏ အနိစၥ၊ ဒုကၡ တရားထက္ နက္နဲက်ယ္ၿပန္.၏။ ၿဗာဟၼဏ ဟူေသာစကားသည္ ဇာတ္အႏြယ္ၿမင္.မားမႈကို မဆိုလိုဘဲ အက်င္.သီလ ၿမင္.ၿမတ္မႈဟူေသာ အဓိပၸါယ္ကို ေဆာင္၏။ 'ၿဗဟၼာ' သည္ ပါဠိပိဋကတ္၌ အနႏၵတန္ခိုးရွင္၊ (ဝါ) ထာဝရဘုရား သို.မဟုတ္ ဥပနိသ်ွက်မ္းလာ ပရအတၱ (Paramatma or Atman) ကို ရည္ညြန္းေသာစကား မဟုတ္ေတာ.ဘဲ အၿမင္.ၿမတ္ဆံုး၊ အေကာင္းဆံုးၿဖစ္ၿခင္းကို ေဟာေသာစကားၿဖစ္လာ၏။ ဥပမာ- ၿဗဟၼဝိဟာရ, ၿဗဟၼစရိယ, ၿဗဟၼစကၠ ။

    ဗုဒၶသည္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ စကားကုိ တိုက္ရုိက္မပယ္ဘဲ ထိုစကားကုိပင္ သံုးစြဲ၍ ပရိယာယ္ၿဖင္. ေဟာေၿပာေလ.ရွိ၏။ လယ္ထြန္ေနေသာ ၿဗာဟၼဏ တစ္ဦးက မိမိထံ ဆြမ္းခံေသာ ဗုဒၶအား" အရွင္ရဟန္းသည္ က်ြႏု္ပ္ကဲ.သုိ. လယ္ထြန္စုိက္ပ်ိဳးလုပ္ကိုင္စားပါသေလာ" ဟုဆိုရာ ဗုဒၶက "ၿဗာဟၼဏ၊ ငါသည္လည္း လယ္ထြန္စုိက္ပ်ိဳး၏။ ငါ၏သဒၶါတရားသည္ မ်ိဳးေစ.ၿဖစ္၏။ ဝိပႆနာပညာ၊ မဂ္ပညာသည္ ထမ္းပိုးထြန္တံုးၿဖစ္၏" စသည္ၿဖင္. မိန္.ၾကား၏ (ၿဗာဟၼဏသံယုတ္ ကသိဘာရဒြါဇသုတ္)။ ပိဋကတ္စာေပ၌ ဤကဲ.သုိ.ေသာ ေဒသနာမ်ိဳး အေၿမာက္အၿမားရွိ၏။ (From the known to unknown method= ပဋိေလာမနည္းအရ ၿပန္လည္သံုးသပ္ရွင္းၿပနည္း။)

    ဗုဒၶသည္ လူတို.အား ေဟာေၿပာဆံုးမရာ၌ ဥပမာ အေတာ္မ်ားမ်ား အသံုးၿပဳေလ.ရွိ၏။ ဥပမာမ်ားမွာ ထိထိမိမိရွိ၍ တရားေဒသနာကို သိၿမင္နားလည္ရန္ ထိေရာက္ေသာ အေထာက္အကူၿဖစ္၏။ မဟာၿဗာဟၼာကို ေတြ.ၿမင္လိုေသာ ဝါေသဌလုလင္အား ေဟာၾကားရ၌ ဗုဒၶက ၿဗာဟၼာဏတို.သည္ ၎သူတို.၏ ဆရာ.ဆရာ ခုႏွစ္ဆက္တိုင္ေအာင္ေသာ ဆရာ၊ လက္ဦးဆရာ၊ ေဝဒက်မ္းမ်ားကို စီရင္ေသာ ေရွးရေသ.တို.သည္ လည္းေကာင္း တစ္ဦးတစ္ေယာက္မ်ွပင္ မဟာၿဗာဟၼာကို မ်က္ဝါးဝါးထင္ထင္ မၿမင္ဘူးပါဘဲလ်က္ မဟာၿဗဟၼာႏွင္. အေပါင္းအေဖာ္ၿဖစ္လိုသည္ ဆိုၿခင္းမွာ တစ္ဦးကို တစ္ဦး ဆြဲကိုင္ဆက္စပ္ေနေသာ သူကန္းတို.တြင္ ေရွ.ဆံုးလူသည္ မၿမင္ဈ အလယ္လူလည္းမၿမင္၊ ေနာက္ဆံုးလူလည္းမၿမင္သကဲ.သုိ. လည္းေကာင္း၊ မည္သည္.အရပ္၌ၿပသာဒ္ရွိသည္။ ထိုၿပသာဒ္သည္ ၿမင္.သည္၊နိမ္.သည္ဟု မသိဘဲ တက္ရန္ေလွကားကို ၿပဳသည္ႏွင္.လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံ၌ အလွဆံုးမိန္းမကို ခ်စ္ၾကိဳက္ပါသည္ဟု ဆိုေသာ ေယာက္်ားႏွင္. ေသာ္လည္းေကာင္း တူလွေခ်သည္ဟု မိန္.ေတာ္မူ၏။ (ဒီဃနိကာယ္၊ ေတဝိဇၹသုတ္)

    သုတၱန္မ်ား၌ ဗုဒၶအား သမဏၿဗာဟၼဏႏွင္. ပရိဗုိဇ္တို.က ေမးေသာ စကားမ်ားကို ေတြ.ရ၏။ "အို ပုဏၰား၊ ငါဆိုလတၱံ.ေသာ စကားကို သင္ အဘယ္သို.ထင္သနည္း" စေသာစကားကို ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ား၌ ေတြ.ရၿခင္းအားၿဖင္. တရားနာသူမ်ား၏ ေမးၿမန္းၿခင္္းကုိ ဗုဒၶလိုလားေၾကာင္း သိအပ္၏။ မိလိႏၵမင္းကဲ.သို. ႏႈိက္ႏႈိက္ခ်ြတ္ခ်ြတ္ေမးၿမန္းတေသာ သူမ်ိဳးကို ပိဋကတ္စာေပ၌ မေတြ.ရၿခင္းမွာ ထိုသူတို.၏ စကားကို ဗုဒၶစကားေလာက္ ပိဋကတ္ဆရာတို.က ဂရုမၿပဳခဲ.ၾကေသာေၾကာင္. ၿဖစ္တန္ရာ၏။

    တရားေဟာရာ၌ ဗုဒၶအသံုးၿပဳေသာ ထူးၿခားေသာ နည္းစနစ္မွာ ၿပႆနာတစ္ခုကို တိုက္ရုိက္မေၿဖရွင္းဘဲ အထက္ပါေတဝိဇၹသုတ္မွာကဲ.သုိ. ေမးသူအား ေစ.ငုေသခ်စြာ ၿပန္လည္ေမးၿမန္းစိစစ္ၿခင္းၿဖင္. အၿမင္မွန္ ရရွိေစေသာနည္းၿဖစ္၏။ ေနာက္ကာလ၌ ထိုနည္းအားအသံုးၿပဳေသာ ဂရိပညာရွိၾကီးတစ္ဦးကို အစြဲၿပဳ၍ ဆိုကေရတိနည္း (Socratic Method) ဟု ထင္ရွားေသာ ဗုဒၶသင္ၿပဆံုးမနည္းမွာ မွတ္သားဖြယ္ေကာင္း၍ ဆိုင္ရာဗုဒၶေဒသနာတစ္ခုကို ေဖာ္ၿပပါအံ.။ ထိုေဒသနာသည္ ဇာတ္ဝါဒကို ေခ်ပေသာ ေဒသနာၿဖစ္ေသာ္လည္း မိဘမ်ိဳးရိုး စစ္မွန္မႈႏွင္. လူမ်ိဳးခြဲၿခားမႈ၌ အစြဲၾကီးေသာ ယခုေခတ္ လူတို.ဆင္ၿခင္စဥ္းစားဖြယ္ၿဖစ္၏။

    ေရွးအခါက ၿဗဟၼဏရေသ.ခုႏွစ္ဦးသည္ ၿဗာဟၼဏအမ်ိဳးသာလ်ွင္ အၿမတ္ဆံုးၿဖစ္သည္။ အမ်ိဳးစင္ၾကယ္္၍ ၿဗဟၼာ၏ သားမ်ားၿဖစ္သည္ဟု ယံုၾကည္ၾက၏။ ဘုရားအေလာင္း အသိတေဒဝလ ဆရာရေသ.သည္ ရေသ.တို.ကို ဆံုးမလိုေသာေၾကာင္. "ၿဗာဟၼဏ တို.၏ မိခင္တို.သည္ အၿခားသူမ်ားႏွင္. မေပါင္းေဖာ္ဘဲ ၿဗာဟၼဏေယာက္်ားမ်ားႏွင္.သာ ေပါင္းေဖာ္သည္ဟု သင္တုိ.သိၾကပါ၏ေလာ" ဟု ေမး၏။ ရေသ.တို.က " က်ြႏ္ုပ္တို. မသိပါ" ဟု ၿပန္ေၿဖၾက၏။

    (ေမး) ၿဗာဟၼဏ တို.၏ အထက္ေဆြခုႏွစ္ဆက္မွ မိန္းမမ်ားသည္ ၿဗာဟၼဏအမ်ိဳးသားမွတစ္ပါး အၿခားအမ်ိဳးသားမ်ားႏွင္. မေပါင္းေဖာ္ဟူ၍ သင္တို.သိၾကပါသေလာ။

    (ေၿဖ) ကြ်ႏု္ပ္တို. မသိၾကပါ။

    (ေမး) ၿဗာဟၼဏ တို.၏ ဖခင္တို.သည္လည္းေကာင္း၊ အထက္ခုႏွစ္ဆက္ ေယာက္်ားမ်ားသည္ လည္းေကာင္း၊ ၿဗာဟၼဏမိန္းမမ်ားမွတစ္ပါး အၿခားမိန္းမမ်ားႏွင္.

     မေပါင္းေဖာ္ဟု သိၾကပါသေလာ။

    (ေၿဖ) မသိၾကပါ။

    (ေမး) သတၱဝါ တစ္ဦး မည္သို. ပဋိသေႏၶတည္သည္ကို သင္တို. သိၾကပါသေလာ။

    (ေၿဖ) အမိႏွင္.အဖ ေပါင္းေဖာ္ၿခင္း၊ အမိ၏ ရာသီဥတုလာၿခင္း၊ ဂႏၶဗၺအသင္.ရွိေနၿခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းသံုးခု တုိက္ဆိုင္ေသာအခါ သတၱဝါတစ္ဦး ပဋိသေႏၶ

    တည္ပါသည္။

    (ေမး) သုိ.ရာတြင္ ဂႏၶဗသည္ အမ်ိဳးေလးပါးတြင္ မည္သည္.အမ်ိဳးၿဖစ္မည္ဟု သင္တို.သိၾကပါသေလာ။

    (ေၿဖ) က်ြႏုု္ပ္တို. မသိပါ။ (မဇၩိမနိကာယ္၊ အႆလာယသနသုတ္)

    တရားေဟာေၿပာရာ၌ ဗုဒၶ လက္ကိုင္ထားေသာ ဝါဒမွာ ဝိဘဇၨဝါဒၿဖစ္၏။ ဝိဘဇၨဝါဒသည္ ခြဲၿခားစိစစ္ၿခင္းအနက္ကို ေဟာ၏။ သုဘလုလင္သည္ ရဟန္းဘဝႏွင္. အိမ္ရာေထာင္ေသာ သူ၏ဘဝတြင္ မည္သူ၏ ဘဝကို ပို၍ ၿမတ္ပါသနည္းဟု ေမးေလ်ွာက္ရာ ဗုဒၶက " အိုလုလင္၊ ငါသည္ အရာရာ၌ ေဝဖန္ခြဲၿခား၍ ဆိုေလ.ရွိ၏။ တစ္ခုခုကို သာ မုခ်ဟူ၍ ဆိုေလ.မရွိ" စသည္ၿဖင္.မိန္.ၾကား၏။ ဗုဒၶ၏ အလိုအားၿဖင္. အၿမဲမွန္ကန္သည္ ဟူ၍ ေလွနံဓားထစ္ စြဲၿမဲယံုၾကည္ ရမည္.စကား မည္သည္မရွိ။ " ရဟန္းတို.၊ ဤအယူသည္သာမွန္၏။ အၿခားအယူအားလံုးသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္းဟူ၍ မစြဲမွတ္သင္." ဟူေသာစကားမွာ ပိဋကတ္စာေပ၌ အၾကိမ္ၾကိမ္ေတြ.ရေသာ ဗုဒၶဩဝါဒၿဖစ္၏။

    သို.ၿဖစ္၍ အခ်ိဳ.ေသာ ဗုဒၶေဒသနာမ်ား တစ္ခုႏွင္.တစ္ခု ဆန္.က်င္သေယာင္ၿဖစ္ေနၿခင္းမွာ အံ.ဩစရာမရွိေခ်။ အခ်ိဳ.ေဒသနာမ်ား၌ အေဖာ္မရွာဘဲ တစ္ကိုယ္တည္း ေနၿခင္းကို ခ်ီးမြမ္း၍ အၿခားေဒသနာမ်ား၌မူ မိတ္ေဆြေကာင္းရွိရန္ လိုအပ္မႈကို ေလးထားေဟာ၏။

(ေတာ္ေတာ္ စဥ္းစားစရာေကာင္းတဲ. အခ်က္ပဲ။ အခ်ိဳ.ဘာသာၿခားပညာရွင္မ်ားက ဗုဒၶရဲ. စကားေတြဟာ ပိဋကတ္ထဲမွာဘဲ ေရွ.သြားေနာက္လုိက္မညီဘူး လို.ဆိုၾကပါတယ္။

အခု လို ၾကေတာ.လည္း ဗုဒၶကို ပိုလို.ေတာင္ၾကည္ညိဳလာေစပါတယ္။ Blog Post တင္သူ)

    ရဟန္းတို.အား ဆိတ္ဆိတ္ေနရန္ ဗုဒၶက မၾကာခဏ မိန္.ၾကားေလ.ရွိေသာ္လည္း ဝါတြင္းသံုးလ၌ အၿပစ္မက်ဴးလြန္မိရန္ အခ်င္းခ်င္း စကားမေၿပာဘဲေနေသာ ရဟန္းတို.မွာ ဗုဒၶ၏ ကဲ.ရဲ.ၿပစ္တင္ၿခင္းကို ခံရေၾကာင္း ဝိနည္းပိဋကတ္၌ ၿပဆိုထား၏။ (ဤအေၾကာင္းကို အက်င္.သီလ ဆုိင္ရာ အခန္း၌ အက်ယ္ေဖာ္ၿပပါအံ.။)

    ဗုဒၶ၏ ဆံုးမနည္းႏွင္. စပ္လ်ဥ္း၍ အဘယမင္းသားအား မိန္.ၾကားခ်က္သည္ မွတ္သားဖြယ္ေကာင္း၏။ ဗုဒၶက မိမိသည္ မမွန္၊ အကိ်ဳးမရွိ၊ သူတစ္ပါးလည္း မႏွစ္လိုေသာ စကားကုိ ေရွာင္ၾကင္၏။ လူမ်ားက ႏွစ္သက္ေသာ္လည္း မမွန္၊ အက်ိဳးမရွိေသာ စကားကို မေၿပာ၊ မွန္၍ လူအမ်ားႏွစ္သက္ေသာ္လည္း အက်ိဳးမရွိေသာစကားကို ေရွာင္ၾကဥ္၏။ သူတစ္ပါးမႏွစ္လိုေသာ္လည္း မွန္၍ အက်ိဳးရွိေသာ စကားမ်ိဳးႏွင္. သူတစ္ပါးလည္း ႏွစ္လို ၊ မွန္လည္း မွန္၍ အကိ်ဳးလညး္ရွိေသာ စကားမ်ိဳးကို အခ်ိန္အခါကို ၾကည္.၍ ေဟာေၿပာသည္ဟု မိန္.ေတာ္မူ၏။ (မဇၩိမ နိကာယ္၊ အဘယရာဇကုမာရသုတ္)

    ၾကားနာသူအဖို. အက်ိဳးရွိမည္. တရားစကားဟူသည္ ေလာကီၾကီးပြားခ်မ္းသာ သို.မဟုတ္ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ ရရွိမႈကို အက်ိဳးၿပဳေသာ စကားမ်ားၿဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွား၏။အခါတစ္ပါး၌ ဗုဒၶသည္ သစ္ရြက္မ်ားကို လက္ဝါးေပၚ၌ တင္ၿပ၍ ရဟန္းတို.အား မိမိလက္ထဲရွိသစ္ရြက္မ်ားႏွင္. ႏႈိင္းစာေသာ္ ေတာထဲရွိ သစ္ရြက္မ်ားမွာ အလြန္မ်ားၿပားသကဲ.သုိ. မိမိသိေသာ္လည္း မေဟာဘဲထားေသာ တရားမ်ားမွာ အလြန္မ်ားၿပားေၾကာင္း၊ သစၥာေလးပါးမွ တစ္ပါး အၿခားတရားမ်ားမွာ သံသရာမွ လြတ္ေၿမာက္ေၾကာင္း တရားမ်ားမဟုတ္သၿဖင္. မေဟာဘဲထားခဲ.ေၾကာင္းမိန္.ၾကား၏။ (မဟာဝဂၢသံယုတ္ ၊ သိံသပါသုတ္)။

    ပရိဗိုဇ္ တို.ေမးေလ်ွာက္ေသာ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ႏွင္. လံုးဝမသက္ဆိုင္ေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို ေၿဖေတာ္မမူေခ်။ ဆင္းရဲဒုကၡမွ လြတ္ေၿမာက္မႈ အတြက္ သိသင္.သိထုိက္ေသာ တရားမ်ားကို မူ ဆရာစားမထားဘဲ၊ (ဝါ) ဘာမ်ွ ၿခြင္းခ်န္မထားဘဲ ေဟာၾကားခဲ.ေၾကာင္း မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္၌ မိန္.ၾကား၏။ " ရဟန္းတို.၊ ေလာက၌ မိန္းမတို.သည္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰားတို.၏ အတတ္ပညာသည္ လည္းေကာင္း လ်ွိဳ.ဝွက္ေသာ သေဘာရွိၾက၏။ လၿပည္.ဝန္း၊ ေနဝန္းႏွင္. ငါဘုရား၏ တရားမွာကား လ်ွိဳ.ဝွက္ၿခင္းမရွိဘဲ ပြင္.လင္းေသာ သေဘာရွိ၏။" (အဂၤတၱရ- တိကနိပါတ၊ပဋိစ ၦႏၷသုတ္)

    သူတစ္ပါးမႏွစ္လိုေသာ စကားမ်ိဳးကို ဗုဒၶအထူးေရွာင္ၾကဥ္ေလ. ရွိၿခင္းသည္ ဗုဒၶေဒသနာမ်ား၌ ထင္ရွား၏။ မိမိ၏ သဗၺညဳတဥာဏ္မွာ လူအမ်ားထင္သကဲ.သို. ဘာမဆို ထာဝရသိေနေသာ ဥာဥ္မ်ိဳးမဟုတ္ေၾကာင္း အတိအလင္း ဖြင္.ဟမိန္.ၾကားခဲ.ေသာ္လည္း (ဆုိင္ရာသုတၱန္ကို 'ဗုဒၶကိုးကြယ္မႈ' အခန္း၌ ေဖာ္ၿပပါအံ.) ဗုဒၶသည္ ထိုဥာဏ္မ်ိဳးရွိသည္ ဆိုေသာ အၿခားဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ မည္သို.မ်ွ ေၿဖေတာ္မမူေခ်။ (အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ နဝကနိပါတ္- ေလာကာယတိက ၿဗာဟၼဏသုတ္)။

    အၿခားလူတစ္ဦးက မကၡလိေဂါသာလ ႏွင္. နာဋပုတၱ တို.သည္ သူတို.ေၾကညာသည္.အတိုင္း တရားအားလံုးကို သိၾကပါသေလာ ဟု ေမးေသာအခါ၌လည္း ဗုဒၶက "သင္၏ ေမးခြန္းသည္ မသင္.ေလ်ာ္ေခ်။ သင္၏ အေမးစကားကို ထားဘိေလာ" ဟုဆို၍ မိမိ၏တရားကို ေဟာၾကား၏။(မဇၩိမနိကာယ္၊ စူဠသာေရာပမသုတ္)

    ဗုဒၶသည္ မိမိႏွင္.စင္ၿပိဳင္ အၿခားဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားကို အၿမဲေထာက္ထားစာနာ၍ မိမိေၾကာင္. ထိုသူမ်ား ထိခိုက္နစ္နာမည္ကို မလိုလားေခ်။ ဂ်ိန္းဝါဒကို စြန္.၍ မိမိ၏တပည္. အၿဖစ္သို.ခံယူေသာ ဥပါလိသူၾကြယ္ႏွင္. သီဟစစ္သူၾကီးတို.အား ဂ်ိန္းရဟန္း တို.ကို ဆက္လက္လွဴဒါန္းရန္ သတိေပး၏။ (မဇၩိမနိကာယ္- ဥပါလိသုတ္ႏွင္. ဝိနည္း- မဟာဝဂၢခႏၶက)။ ပရိဗုိဇ္ တစ္ဦးအား ေဟာၾကားရာ၌ "ငါသည္ သင္တို.ကို ငါ၏တပည္. ၿဖစ္ေစလို၍ သို.မဟုတ္ သင္တို.၏ ဆရာႏွင္. က်င္.စဥ္ကို ပစ္ပယ္ေစလို၍ ေဟာေၿပာသည္ဟု မထင္မွတ္လင္.။ သင္တို.၏ ဆရာသာလ်ွင္ သင္တို.၏ ဆရာၿဖစ္ပါေစ။ သင္တို.၏ က်င္.စဥ္သာလ်ွင္ သင္တို.၏ က်င္.စဥ္ၿဖစ္ပါေစ" ဟု မိန္.ၾကား၏။

(ဒီဃနိကာယ္၊ ဥဒုမၺရိကသုတ္)

    တရားေဟာေၿပာရာ၌ ဗုဒၶသည္ ၾကားနာသူ၏ ဥာဏ္ပညာ အႏုအရင္.ကို ၾကည္.၍ ေဟာေၿပာေလ.ရွိ၏။ ရြာသူၾကီးတစ္ဦးက ဗုဒၶသည္ လူတို.အား အတန္းအစား မခြဲၿခားဘဲ တရားေဟာေၿပာပါသေလာ ဟု ေမးေလ်ွာက္၏။ ထိုအခါ ဗုဒၶက ရဟန္းသံဃာမွာ ေၿမဩဇာ ေကာင္းေသာ ပထမတန္းစား လယ္ေၿမႏွင္.တူေၾကာင္း၊ ဥပါသကာ, ဥပါသကာမ တို.မွာ ဒုတိယတန္းစားလယ္ေၿမႏွင္.တူ၍ ဗုဒၶဝါဒီ မဟုတ္သူမ်ားမွာ တတိယတန္းစား လယ္ေၿမႏွင္.တူေၾကာင္း၊ လယ္သမားသည္ ပထမတန္းစား လယ္ေၿမကို ေရွးဦးစြာ ထြန္ယက္သည္။ ထို.ေနာက္မွ ဒုတိယတန္းစားလယ္ေၿမကို ထြန္ယက္ၿပီးလ်ွင္ တတိယတန္းစားလယ္ေၿမကို ေနာက္ဆံုးမွ ထြန္ယက္သကဲ.သုိ. ပုဂၢိဳလ္အမ်ိဳးမ်ိးကို ခြဲၿခား၍ ေဟာေၿပာဆံုးမရေၾကာင္း မိန္.ၾကား၏။ (သံယုတၱနိကာယ္၊ ဂါမဏိသံယုတ္- ဒုတိယအသိဗႏၶက ပုတၱဂါမဏိသုတ္)

    ၿမင္းဆရာတစ္ဦးက မိမိသည္ ၿမင္းမ်ားကို ယဥ္ပါးေအာင္ၿပဳလုပ္ရာ၌ အခ်ိဳ.ၿမင္းမ်ားကုိ အႏုနည္းၿဖင္.၊ အခ်ိ.ၿမင္းမ်ားကို အၾကမ္းနည္းၿဖင္. ယဥ္ပါးေစရပါသည္။ အႏုနည္း အၾကမ္းနည္းမ်ားၿဖင္. ယဥ္ပါးေအာင္လုပ္၍မရေသာ ၿမင္းမ်ားကိုကား ဖ်က္ဆီးပစ္ရပါသည္ဟု ေလ်ွာက္၏။ ထိုအခါ ဗုဒၶက မိမိသည္လည္း လူမ်ားကို ယဥ္ေက်းေအာင္ ဆံုးမရာ၌ ထိုနည္းသံုးမ်ိဳးကို သံုးသည္။ သုစရုိက္မႈမ်ား၏ အက်ိဳးကို ညြန္ၿပၿခင္းသည္ အႏုနည္း ဆံုးမၿခင္းၿဖစ္သည္။ ဒုစရုိက္မႈမ်ား၏ အၿပစ္ကို ညႊန္ၿပၿခင္းသည္ အၾကမ္းနည္း ဆံုးမၿခင္းၿဖစ္သည္။ ထိုနည္းႏွစ္နည္းၿဖင္. ဆံုးမ၍မရေသာသူကို လ်စ္လ်ဴရႈရသည္။ ထိုသို. လ်စ္လ်ဴရႈၿခင္းသည္ ထိုသူအား အက်ိဳးစီးပြား ဆုတ္ယုတ္ေစေသာေၾကာင္. သူ.အား ဖ်က္ဆီးၿခင္းၿဖစ္သည္ဟု မိန္.ၾကား၏။ (အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ စတုကၠနိပါတ္- ေကသိအႆဒမ၁မသာရထိသုတ္)

    ဗုဒၶသည္ ကြ်တ္ထိုက္ေသာ ေဝေနယ်သတၱဝါတို.ကို ဦးစားေပး၍ ေဟာေၿပာ၏။ ဤအခ်က္ႏွင္.ဆိုင္ေသာ သုတၱန္ေဒသနာမွာ ရွင္းလင္းၿပတ္သား၍ အလြန္မွတ္သားဖြယ္ေကာင္းေသာေၾကာင္. ၿပည္.ၿပည္.စံုစံု ေဖာ္ၿပပါအံ.။

    "ရဟန္းတို.၊ ေလာက၌ သူနာသံုးမ်ိဳးထင္ရွားရွိ၏။ ပထမသူနာသည္ သင္.ေလ်ာ္ေသာ အစားအစာ၊ ေဆးႏွင္. သူနာၿပဳကို ရရိွသည္ၿဖစ္ေစ၊ မရရွိသည္ၿဖစ္ေစ ေရာဂါေဝဒနာမွ အထမေၿမာက္၊ ဒုတိယသူနာသည္ သင္.ေလ်ာ္ေသာေဆး၊ အစားအစာႏွင္. သူနာၿပဳကို ရရွိသည္ၿဖစ္ေစ၊ မရရွိသည္ၿဖစ္ေစ ေရာဂါေဝဒနာမွ ထေၿမာက္၏။ တတိယသူနာသည္ကား သင္.ေလ်ာ္ေသာ ေဆး၊ အစားအစာႏွင္. သူနာၿပဳကို ရရွိမွသာလွ်င္ ေရာဂါေဝဒနာမွ ထေၿမာက္၏။ ယင္းတို.ကို မရရွိပါက ေရာဂါမွ မထေၿမာက္ႏုိင္ေခ်။

    ရဟန္းတို.၊ ထိုသူနာသံုးမ်ိဳးတြင္ ေနာက္ဆံုး တတိယသူနာအား ေလွ်ာက္ပတ္ေသာ ေဆး၊ ဆြမ္း ႏွင္. သူနာၿပဳတို.ကို ငါခြင္.ၿပဳ၏။ ဤသူနာကို အေၾကာင္းၿပဳ၍ အၿခားသူနာတို.ကိုလည္း လုပ္ေကြ်းၿပဳစုအပ္၏။

    ရဟန္းတို.၊ ထိုနည္းအတူ ေလာက၌ သူနာႏွင္.တူေသာ ပုဂၢိဳလ္သံုးမ်ိဳးရွိ၏။ ပထမပုဂၢိဳလ္သည္ ဘုရားရွင္ကို ဖူးေၿမာ္ရသည္ၿဖစ္ေစ၊ မဖူးေၿမာ္ရသည္ၿဖစ္ေစ တရားေတာ္ ကို ၾကားနာရသည္ ၿဖစ္ေစ၊ မၾကားနာရသည္ၿဖစ္ေစ အရိယာမဂ္သို. သက္ဝင္မည္မဟုတ္။ ဒုတိယပုဂၢိဳလ္သည္ ဘုရားရွင္ကို ဖူးေၿမာ္၍ တရားေတာ္ကို ၾကားနာရသည္ၿဖစ္ေစ၊ ဘုရားရွင္ကို မဖူးေၿမာ္ရ၊ တရားေတာ္ကိုု မၾကားနာရသည္ၿဖစ္ေစ အရိယာမဂ္သို. သက္ဝင္မည္ၿဖစ္၏။ တတိယပုဂၢိဳလ္သည္ကား ဘုရားရွင္ကို ဖူးေၿမာ္၍ တရားေတာ္ၾကားနာရမွသာလွ်င္ အရိယာမဂ္သို. သက္ဝင္မည္ၿဖစ္၏။ ဘုရားရွင္ကို မဖူးေၿမာ္ရ၊ တရားကို မၾကားနာရပါက အရိယာမဂ္သုိ. သက္ဝင္မည္မဟုတ္။

    "ရဟန္းတို.၊ ထိုပုဂၢိဳလ္သံုးမ်ိဳးတြင္ ေနာက္ဆံုး တတိယပုဂၢိဳလ္အား တရားေဟာၿခင္းကို ငါခြင္.ၿပဳ၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္ကို အေၾကာင္းၿပဳ၍ အၿခားသူတုိ.အားလည္း တရားေဟာၾကားအပ္၏။" (အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ တိကနိပါတ္၊ ဂိလာနသုတ္)

    ဤေဒသနာ၌ ဗုဒၶဝါဒသည္ အမွန္တရားကို လက္ဝါးၾကီးအုပ္ထားေသာ ပုဂၢိဳလ္က်မ္းစာ ကိုးကြယ္မႈဝါဒ မဟုတ္ေၾကာင္းထင္ရွား၏။ ဗုဒၶသည္ ကြ်တ္ထုိက္ေသာ သူတို.ကို ဦးစားေပး၍ ေဟာေၿပာေသာ္လည္း မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ႏွင္. ေဝးေသာသူတို.ကို လ်စ္လ်ဴမၿပဳေခ်။ သူတို.စရုိက္ကို ၾကည္.၍ သင္.ေလ်ာ္ေသာတရားကို ေဟာေလ.ရွိ၏။ သူတို.၏ မူလရွိရင္းစြဲ ယံုၾကည္ခ်က္ကို ေဝဖန္ၿပစ္တင္ၿခင္း မၿပဳဘဲ အမွန္တရားကို သိမ္ေမြ.စြာ ေထာက္ၿပေလ.ရွိ၏။ ဂဂၤါၿမစ္ထဲ၌ ေရခ်ိဳးၿခင္းၿဖင္. မေကာင္းမႈအညစ္အေၾကး ကင္းစင္သည္ဟု ယူဆေသာ ၿဗာဟၼဏတစ္ဦးအား အၿပစ္မတင္ဘဲ "ဤအယူမွာ သင္တုိ.၏ အယူၿဖစ္သည္။ ငါ၏ သာသနာ၌မူ မဂၢင္ရွစ္ပါးသည္ ကိေလသာအညစ္အေၾကး စြန္.ပစ္ရာ ေရအုိင္ၿဖစ္သည္" စသည္ၿဖင္. ေဟာၾကား၏။( သံယုတၱနိကာယ္၊ ၿဗာဟၼဏသံယုတ္၊ သဂၤါရဝၿဗာဟၼဏသုတ္)

    ထိုသို. အၿခားအယူဝါဒမ်ားအေပၚ၌ ဗုဒၶ၏ သေဘာထားၾကီးမႈသည္ ဗုဒၶေဒသနာမ်ားကို ေလ.လာရာ၌ ကြ်ႏ္ုပ္တို. သတိၿပဳရမည္. အခ်က္ၿဖစ္၏။ အဘယ္ေၾကာင္.ဆိုေသာ္ ဗုဒၶက မည္သို.မ်ွ မေဝဖန္ဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနမႈေၾကာင္. ပိဋကတ္ထဲသုိ. မသိမသာ ဝင္ေရာက္၍ ဘုရားေဟာ တရားေယာင္ေယာင္ ၿဖစ္ေနေသာ အယူဝါဒမ်ား ရွိရေပမည္။ ဥပမာ " မိဘတို.က သားသမီး အလိုရွိၾကၿခင္း၏ အေၾကာင္းတစ္ပါးမွာ ဘဝတစ္ပါးသို. ေၿပာင္းသြားကုန္ေသာ ငါတို.အား အလွဴ၏ အဖို.ကို ေပးေဝလတၱံ. ဟူုေသာ ယံုၾကည္ခ်က္ၿဖစ္၏" ဟူေသာစကား (အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ ပဥၥကနိပါတ္- ပဥၥဌာနသုတ္) ၿဖင္. ထိုယံုၾကည္ခ်က္သည္ ဗုဒၶမေပၚမီက ရွိႏွင္.ၿပီးၿဖစ္၍ ေနာက္မွ ဗုဒၶစာေပထဲသို. ဝင္ေရာက္လာေသာ စကားၿဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွား၏။

(ဒီအေၾကာင္းအရာကေတာ. ရွင္းရွင္းေလးပါ။ ဗုဒၶေဟာတဲ. အနတၱတရား၊ ကမၼဝါဒ ေတြနဲ. ဝိေရာဓိ ၿဖစ္ေနလို.ပါ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီ အခန္းေတြ ဖတ္ၿပီး ရင္ ဒီအေၾကာင္း အရာက ရွင္းသြားပါလိမ္.မယ္။Blog Post တင္သူ)

    ကြ်တ္ထိုက္ေသာ (ဝါ) အသိဥာဏ္ရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္တို.ကို ေဟာေၿပာဆံုးမရာ၌မူ ဗုဒၶသည္ ေရွးအစဥ္အလာ ယံုၾကည္ခ်က္မ်ားႏွင္. ပတ္သက္၍ ပြင္.လင္းၿပတ္သား၏။ ဇာတ္ဝါဒကုိ ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္ မရႈတ္ခ်ေသာ္လည္း ရဟန္းေဘာင္၌ ထိုဝါဒကို လံုးဝလက္မခံေခ်။ ရဟန္းတို. သည္ အဂၤဝိဇၨာ၊ ယၾတာ၊ ေဗဒင္၊ ဓာတ္ရုိက္ၿခင္းစေသာ ေလာကီအတတ္ပညာမ်ားကို ေလ.လာသင္ၾကား ပို.ခ်ၿခင္း မၿပဳၾကရေခ် (သုတၱနိပါတ္တုဝဋကသုတ္ႏွင္. ဝိနည္းစူဠခႏၶက)။ " နကၡတ္ကို ငံ.လင္.ေသာ သူမိုက္အား အက်ိဳးသည္ယုတ္၏။ ေကာင္းကင္ ၾကယ္နကၡတို.သည္ အဘယ္အက်ိဳးၿပဳလတၱံ.နည္း" (ဧကနိပါတ္ နကၡတၱဇာတ္)။ မဂၤလာရွိေသာ အမည္ကို အလိုရွိသည္. ရဟန္းတစ္ပါးအား အမည္နာမမည္သည္ ပညတ္မွ်သာၿဖစ္၍ အမည္ၿဖင္.ကိစၥၿပီးသည္ မဟုတ္။ အလုပ္လုပ္မွသာ ကိစၥၿပီးေၾကာင္း ေဟာၾကား၏။ (ဧကနိပါတ္ နာမသိဒၶိဇာတ္)

    အခါတစ္ပါး၌ ဗုဒၶသည္ ရဟန္းအပါင္း ၿခံရံလ်က္ တရားေဟာေနစဥ္ ရုတ္တရက္ ေခ်ဆတ္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါရဟန္းတို.က "ဇီဝတု၊ အရွင္ဘုရားသည္ အသက္ရွည္စြာ ေနရပါေစသတည္း" ဟုဆိုၾက၏။ ဗုဒၶက "ရဟန္းတို. ၊ ေခ်ဆတ္ေသာ သူကို ဇီဝတုဟု ဆိုကာမ်ွၿဖင္. အသက္ရွည္မည္မဟုတ္ေၾကာင္း ရဟန္းတို.က ေလ်ွာက္ေသာ္ ဗုဒၶက " သုိ.ၿဖစ္လ်ွင္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ေခ်ဆတ္ေသာအခါ ဇီဝတုဟုဆိုေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္ အာပတ္သင္.ေစ" ဟု ပညတ္ေတာ္မူ၏။ (ဝိနည္းပိဋကတ္၊ စူဠခႏၵက)

    ဗုဒၶ၏ အထိေရာင္ဆံုး သင္ၿပဆံုးမနည္းမွာ ကိုယ္ေတာ္တုိင္ နမူနာစံၿပမႈၿဖစ္၏။ ငါဘုရားကို ၿမင္ေသာသူသည္ တရားကို ၿမင္သည္ ဆိုေသာစကားမွာ မွန္လွ၏။ ဗုဒၵ၏ ၾကင္နာသိမ္ေမြ.ေသာ အေၿပာအဆို၊ အၿပဳအမူႏွင္. စိတ္ေနသေဘာထားသည္ မ်ားစြာေစာ လူတို.ကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ေၾကာင္း ယံုမွားစရာမရိွိေခ်။ မူလပထမက ရန္လိုေသာ သူတို.သည္ပင္ ေနာက္ဆံုး၌ ဗုဒၶကုိ ၾကည္ညိဳေလးစားလာၾက၏။

    မိမိကို ဆဲေရးေသာ ၿဗာဟၼဏတစ္ဦးအား ဗုဒၶက သည္းခံ၍ ေဟာေၿပာဆံုးမေသာ စကားသည္ အထူးမွတ္သားဖြယ္ေကာင္း၏။ ဗုဒၶက " ၿဗာဟၼဏ၊ သင္သည္ သင္၏ထံသုိ.လာေသာ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းတို.အား ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ ေပးကမ္းသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ထိုသူတို.သည္ သင္ေပးကမ္းသည္ကို မခံယူပါက ထိုစားဖြယ္ခဲဖြယ္မ်ားသည္ သင္.အဖို.သာလ်ွင္ၿဖစ္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ထ္ို.အတူ သင္၏ ဆဲေရးၿခင္းကို ငါတို.ကတံု.ၿပန္ၿခင္းၿဖင္. မခံယူကုန္။ ထိုသို.မခံယူသၿဖင္. သင္၏ဆဲေရးၿခင္းသည္ သင္.အဖို.သာလ်ွင္ၿဖစ္သည္" စသည္ၿဖင္.မိန္.ၾကား၏။ ထိုၿဗာဟၼဏသည္ ရဟန္းၿပဳ၍ ေနာက္ဆံုး၌ ရဟႏၱာၿဖစ္သြား၏။ (သံယုတၱနိကာယ္၊ ၿဗဟၼဏသံယုတ္- အေကၠာသ ဘာရဒြါဇသုတ္)

    တခါေသာ္ ဗုဒၶသည္ သစၥကပရိဗိုဇ္အား တရားေဟာ၏။ တရားေဟာေနစဥ္ သစၥကပရိဗုိဇ္သည္ တစ္ခါတစ္ရံ ၾကားၿဖတ္၍ " အရွင္ေဂါတမသည္ ေန.အခါ၌ အိပ္စက္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ထိုသို.အိပ္စက္ၿခင္းကို ေမာဟဖံုးလႊမ္း၍ ေတြေဝေနၿခင္းဟု အခ်ိဳေသာ သာမဏၿဗာဟၼဏတို.က ဆိုကုန္သည္" စသည္ၿဖင္. ၿပက္ရယ္ၿပဳ၏။ ထိုသို. မထီမဲ.ၿမင္ ၿပက္ရယ္ၿပဳၿခင္းကို ခံရေသာ္လည္း ဗုဒၶသည္ စုိးစိမွ်မတုန္လႈပ္ဘဲ ဆက္လက္၍ တရားေဟာ၏။ တရားၿပီးဆံုးသြားေသာအခါ၌လည္း သစၥကသည္ ဗုဒၶတရားကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ဟန္မရွိ။ ဗုဒၶ၏ တပည္.အၿဖစ္ကို မခံယူ။ သို.ရာတြင္ ဗုဒၶ၏ သည္းခံႏိုင္မႈကို မ်ားစြာအံ.ဩရကား " အို…အရွင္ေဂါတမ၊ အံ.ဩဖြယ္ေကာင္းလွပါေပ၏။ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ပုရာဏကႆပ၊ အဇိတေကသကမၺလ စေသာ ဆရာတို.ႏွင္. စကားေၿပာဆိုဖူးပါ၏။ သူတို.သည္ ကြ်ၽႏ္ုပ္၏စကားကို မႏွစ္သက္ပါက ေဒါသထြက္ေသာ အမူအရာ၊ ႏွလံုးမသာေသာ လကၡဏာကို ထင္စြာၿပၾကပါ၏။ အရွင္ေဂါတမမူကား ကြ်ႏု္ပ္က ထိပါးပုတ္ခတ္၍ ေၿပာပါေသာ္လည္း အေရအဆင္းသည္ ၿပိဳးၿပိဳးၿပက္ၿပက္ ေတာက္ပ၏။ မ်က္ႏွာအဆင္းသည္ ၾကည္လင္၏။ ပူေဇာ္အထူးကိုခံေတာ္မူထုိက္ေသာ ဘုရား၏ ၾကည္လင္ၿခင္းကဲ.သို. ပါတည္း" စသည္ၿဖင္. ခ်ီးက်ဴေၿပာဆိုေလသည္။ (မဇၩိမနိကာယ္၊ မဟာသစၥကသုတ္)

    မေထရ္တစ္ပါးသည္ မိမိၾကံဳေတြ.ခဲ.ရေသာ ဗုဒၶ၏ ၾကင္နာမႈကို မေမ.ႏုိင္ေခ်။ ထိုမေထရ္သည္ ရဟန္းမၿပဳမီက အိမ္မွႏွင္ထုတ္ခံရသၿဖင္. ဗုဒၶသီတင္းသံုးေသာ ေက်ာင္း၏ ဥယ်ာဥ္တံခါးဝ၌ ေနရ၏။ ဗုဒၶသည္ သူ.ကုိ ၾကင္နာစြာ ပြတ္သပ္၍ လက္ကို ကိုင္ၿပီးလွ်င္ ေက်ာင္းဥယ်ာဥ္ထဲသို. ေခၚသြား၏။ ထုိ.ေနာက္ ေၿခေဆး၍သုတ္ရန္ ပုဆိုးၾကမ္းတစ္ထည္ေပးေတာ္မူ၏။ (ေထရဂါထာ၊ ပႏၱက မေထရ္ ဝတၳဳ)

    ဗုဒၶသည္ ရဟန္းသံဃာတို.၏ ခ်မ္းသာမႈကို လိုလား၏။ ဝါကြ်တ္ေသာအခါ မိမိအားဖူးေၿမာ္ရန္ ရပ္ေဝးမွလာကုန္ေသာ ရဟန္းတို.အား က်န္းမာခ်မ္းသာစြာ ေနခဲ.ၾကပါ၏ေလာ။ အခက္အခဲမရွိဘဲ ဆြမ္းရၾကပါ၏ေလာ စသည္ၿဖင္. ေမးၿမန္းေလ.ရွိ၏။ တစ္ခါတစ္ရံ ေက်ာင္းစဥ္လွည္.လည္၍ ရဟန္းတို.၏ ေနေရးထုိင္ေရး အေၿခအေနကို ၾကည္.ရႈေတာ္မူေလ.ရွ္ိ၏။

    တစ္ခါေသာ္ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ဝမ္းသက္ေရာဂါၿဖစ္၍ မိမိက်င္ၾကီးက်င္ငယ္၌ လူးလိမ္.လ်က္ အိပ္ရ၏။ ဗုဒၶသည္ အရွင္အာနႏၵာႏွင္.အတူ ေက်ာင္းစဥ္လွည္.လည္ရင္း ထိုသူနာရဟန္းကိုၿမင္၍ ေမးၿမန္းစံုစမ္းၿပီးလ်ွင္ အရွင္အာနႏၵာအား " အာနႏၵာ၊ သြားေခ်။ ေရယူေဆာင္ခဲ.ေလာ။ ဤရဟန္းကို ေရခ်ိုးကုန္အဲ." ဟု မိန္.ေတာ္မူ၏။ ထုိ.ေနာက္ အရွင္အာနႏၵာႏွင္.အတူ ရဟန္း၏ကိုယ္ေပၚသုိ. ေရသြန္းေလာင္း၍ ေဆးေၾကာေပး၏။ ေဆးေၾကာၿပီးေသာ္ ဗုဒၶႏွင္. အရွင္အာနႏၵာတို.သည္ သူနာရဟန္းကို ခ်ီမ၍ ေညာင္ေစာင္းေပၚ၌ တင္ထားၾက၏။ ထို.ေနာက္ ဗုဒၶသည္ ရဟန္းတို.ကို စည္းေဝးေစၿပီးလွ်င္ "ရဟန္းတို.၊ သင္တုိ.အား လုပ္ေကြ်းမည္. အမိအဖတို. မရွိၾကကုန္။ သင္တို.သည္ အခ်င္းခ်င္း မလုပ္ေကြ်းလွ်င္ အဘယ္သူသည္ လုပ္ေကြ်းလတၱံ.နည္း။ ငါဘုရားအား လုပ္ေကြ်းေသာရဟန္းသည္ နာဖ်ားေသာရဟန္းအားလည္း လုပ္ေကြ်းရာ၏" စသည္ၿဖင္. ေဟာေတာ္မူ၏။ (ဝိနည္းပိဋကတ္၊ မဟာခႏၶကသုတ္)

    ဗုဒၶ၏ ဘဝၿဖစ္စဥ္၌ ဗုဒၶ၏ ေမတၱာကရုဏာၾကီးမားပံုကိုၿပေသာ အၿခားၿဖစ္ရပ္မ်ား ရွိခဲ.တန္ရာ၏။ ယင္းတို.ကို ပိဋကတ္စာေပ၌ မ်ားမ်ားစားစားမေတြ.ရၿခင္းမွာ ပိဋကတ္ဆရာမ်ားက ဗုဒၶ၏ဘဝၿဖစ္စဥ္ကို ေဒသနာမ်ားေလာက္ ဂရုမၿပဳခဲ.ၾကေသာေၾကာင္.ၿဖစ္ရေပမည္။ အထက္ပါၿဖစ္ရပ္သည္ ပင္ မိမိႏွင္. သီတင္းသံုးေဖာ္ သူနာရဟန္းကို လုပ္ေကြ်းၿပဳစုရန္ ပ်က္ကြက္ေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္သင္.ေစဟု အဘယ္ေၾကာင္. ဗုဒၶက ပညတ္ခဲ.ေၾကာင္း ေဖာ္ၿပရန္ ဝိနည္းပိဋကတ္၌ ထည္.သြင္းထာခဲ.ၾကဟန္တူ၏။ အကယ္၍ ထုိပညတ္ခ်က္ မရွိခဲ.ပါမူ ဗုဒၶက သူနာရဟန္းတစ္ပါးအား ကိုယ္တိုင္ၾကင္နာစြာ ၿပဳစုေတာ္မူေသာ သာဓကကို ပိဋကတ္၌ ကြ်ႏု္ပ္တို. ေတြ.ရမည္မဟုတ္ေခ်။

No comments:

Post a Comment